Tembang pangkur duweni guru gatra cacah.....

Pupuh Pangkur merupakan sebuah tembang bagian dari Serat Wedhatama yang tulis oleh KGPAA Mangkunegara IV Kesultanan Yogyakarta.

Pada postingan kali ini, Synaoo.com akan memberikan materi pelajaran bahasa Jawa yang berisi tentang Serat Wedhatama Tembang Macapat Pupuh Pangkur pada 1 sampai pada 14.

Baca Juga : Pupuh Sinom Beserta Artinya

Tembang pangkur duweni guru gatra cacah.....

Paugerane Tembang Pangkur 

➥ Guru gatrane ana 7

Tegese saben pada (bait) dumadi saka 7 gatra (baris).

➥ Guru wilangane 8, 11, 8, 7, 12, 8, 8

Tegese Gatra kapisan dumadi saka wolung wanda (suku kata), gatra kapindho suwelas wanda, gatra ketelu wolung wondo, gatra kaping papat pitung wondo, gatra kaping lima rolas wondo, gatra kaping nem wolung wondo, lan gatra kaping pitu wolung wanda.

➥ Guru lagune yaiku a, i, u, a, u, a, i,

Tegese guru lagu yaiku tibaning swara ana ing pungkasaning gatra. Gatra kapisan kudu dipungkasi nganggo tembung kang ndhuweni swara pungkasan (A). Gatra kapindho dipungkasi swara (I), gatra kaping telu dipungkasi swara (U), gatra kaping papat dipungkasi swara (A), gatra kaping lima dipungkasi swara (U), gatra kaping nem dipungkasi swara (A), lan gatra kaping pitu dipungkasi swara (I).

 Baca Juga : Pupuh Kinanthi Beserta Artinya

Pupuh Pangkur Pada 1

1. Mingkar mingkuring angkara,

    Akarana karanan mardi siwi,

    Sinawung resmining kidung,

    Sinuba sinukarta, 
    mrih kretarta pakartining ngelmuluhung,

    Kang tumrap neng tanah Jawa, 
    Agama ageming aji.

Dalam Bahasa Indonesia:

Meredam nafsu angkara dalam diri,

Hendak berkenan mendidik putra-putri,

Tersirat dalam indahnya tembang,

Dihias penuh variasi,
agar menjiwai hakekat ilmu luhur,

Yang berlangsung di tanah Jawa (nusantara),
agama sebagai “pakaian” kehidupan.

2. Jinejer neng Wedatama,

    Mrih ton kemba kembenganing Pambudi,

    Mangka nadyan tuwa pikun,

    Yen ton mikani rasa, 
    yekti sepi asepa lir sepah, samun,

    Samangsane pasamuan, 
    Gonyak ganyuk nglelingsemi.

Disajikan dalam serat Wedhatama,

Agar jangan miskin pengetahuan,

Meskipun sudah tua pikun,

Jika tidak memahami rasa (batin),
Niscaya kosong, tiada guna bagai ampas, sia-sia,

Di dalam setiap pergaulan,
Sering bertindak ceroboh & memalukan.

Pupuh Pangkur Pada 3

3. Nggugu karsaning priyangga,

    Nora nganggo peparah lamun angling,

    Uger guru Aleman, 
    Nanging janma ingkang wus waspadeng semu,

    Sinamun ing samudana, 
    Sesadon ingadu manis.

Mengikuti kemauan sendiri,

Bila berkata tanpa dipertimbangkan (asal bunyi),

Namun tak mau dianggap bodoh,

Selalu berharap dipuji-puji.
(Sebaliknya) orang yang sudah memahami (ilmu sejati),

Tak bisa ditebak berwatak rendah hati,
selalu berprasangka baik.

Pupuh Pangkur Pada 4

4. Si pengung nora nglegawa,

    Sangsayarda deniro cecariwis,

    Ngandhar-andhar angendhukur,

    Kandhane nora kaprah, 
    saya elok alangka longkanganipun,

    Si wasis waskitheng ngalah, 
    Ngalingi marang si pingging.

Si dungu tidak menyadari,

Bualannya semakin menjadi jadi,

Ngelantur bicara yang tidak-tidak,

Bicaranya tidak masuk akal,
Makin aneh tak ada jedanya,

Lain halnya, Si Bijak cermat yang mengalah,
Menutupi aib si bodoh.

5. Mangkono ngelmu kang nyata,

    Sanyatane mung weh reseping ati,

    Sukeng tyas yen den ina, 
    Nora kaya si punggung anggung gumrunggung,

    Ugungan sadina dina, 
    Aja mangkono wong urip.

Demikianlah ilmu yang nyata,

Senyatanya memberikan ketentraman hati,

Tidak sedih dibilang bodoh,

Tetap gembira jika dihina,
Tidak seperti si dungu yang selalu sombong,

Ingin dipuji setiap hari,
Janganlah begitu caranya orang hidup.

    Nora ductile nalare ting saluwir,

    Kadi ta guwa kang sirung,

    Sinerang ing maruta, 
    Gumarenggeng anggereng anggung gumrunggung,

    Pindha padhane si mudha, 
    Prandene paksa kumaki.

Hidup sekali saja berantakan,

Tidak berkembang, pola pikirnya carut marut,

Umpama goa gelap menyeramkan,

Dihembus angin,
Suaranya gemuruh menggeram, berdengung,

Seperti halnya karakter anak muda,
masih pula berlagak & congkak.

    Palayune ngendelken yayah wibi,

    Bangkit tur bangsaning luhur,

    Lha iya ingkang rama, 
    Balik sira sarawungan bae durung,

    Mring tataning tata krama, 
    Nggon anggon agama suci.

Tujuan hidupnya begitu rendah,

Maunya mengandalkan orang tuanya,

Yang terpandang dan bangsawan,

Itu kan ayahmu,
Sedangkan kamu bergaul saja belum,

Akan hakikatnya tata krama,
Dalam ajaran yang suci.

8. Socaning jiwangganira,

    Jer Katara lamun pocapan pasthi,

    Sumengah sesongaran, 
    Yen mangkono keno ingaran katungkul,

    Karem ing reh kaprawiran, 
    Nora enak iku kaki.

Cerminan dari dalam jiwa raga mu,

Nampak jelas melalui tutur kata,

Pantang kalah maunya menang sendiri,

Sombong besar mulut,
Bila demikian itu, disebut orang yang terlena,

Puas diri mengagulkan kepandaian,
Tidak baik itu nak.

9. Kekerane ngelmu karang,

    Kekarangan saking bangsaning gaib,

    Tan rumasuk ing jasad, 
     Amung aneng sajabaning daging kulup,

    Yen kapengok pancabaya, 
    Ubayane mbalenjani.

Di dalam ilmu yang dikarang-karang (sihir / rekayasa),

Rekayasa dari hal-hal gaib,

Tidak meresap ke dalam jasad,
Hanya ada di kulitnya saja nak,

Bila terbentur marabahaya,
Tidak bisa menyelesaikan masalah.

10. Marma ing sabisa-bisa,

      Bebasane muriha tyas basuki,

      Lan traping angganira, 
      Ana uga angger ugering kaprabun,

      Abon aboning panembah, 
      Kang kambah ing siyang ratri.

Karena itu sebisa-bisanya,

Upayakan selalu berperilaku & berhati baik,

Bergurulah secara pada yang santun (tepat),

Yang sesuai dengan dirimu,
Ada juga peraturan dan pedoman bernegara,

Menjadi persyaratan yang berbakti,
Yang terjadi siang malam.

      Marang para sarjana kang martapi

      Mring tapaking tepa tulus,

      Kawawa nahen udara, 
      Wruhanira mungguh sanyataning ngelmu

      Tan mesthi neng janma wredha, 
      Tuwin mudha sudra kaki.

Kepada para sarjana yang menimba ilmu,

Kepada jejak hidup para suri tauladan yang benar,

Yang mampu menahan hawa nafsu,
ketahuilah bahwa ilmu yang sebenarnya itu,

Tidaklah harus dikuasai orang tua,
Bisa juga untuk yang masih muda atau miskin, nak!

12. Sapantuk wahyuning Allah,

      Gya dumilah mangulah ngelmu bangkit,

      Bangkit mikat reh mangukut,

      Kukutaning jiwangga, 
      Yen mengkono kena sinebut wong sepuh,

      Lire sepuh sepi udara,
      Awas roroning atunggil.

Siapapun yang menerima wahyu Tuhan,

Dengan cermat mencerna ilmu tinggi,

Mampu menguasai ilmu kasampurnan,

Kesempurnaan jiwa raga,
Bila demikian pantas disebut “orang tua”,

Arti “orang tua” tak dikuasai nafsu,
Paham akan dwi tunggal (menyatu dengan Tuhan)

13. Tan samar pamoring sukma,

      Sinuksmaya winahya ing ngasepi,

      Sinimpen telenging kalbu,

      Pambukaning warana, 
      Tarlen saking liyep layaping aluyup,

      Pindha pesating sumpena, 
      Sumusuping rasa jati.

Tidak lah samar sukma menyatu,

Meresap terpatri dalam keheningan semadi,

Diendapkan dalam lubuk hati,

Menjadi pembuka tabir,
berawal dari kondisi antara sadar dan tak sadar (tidur)

Seperti terlepasnya mimpi,
Merasuk dalam rasa yang sejati.

14. Sejatine kang mangkana,

      Wus kakenan nugrahaning Hyang Widhi,

      Tan karem karameyan, 
      Ingkang sipat wisesa winisesa wus,

      Mulih mulai mulanira. 
      Mulane wong anom sami.

Sebenarnya ke-ada-an tersebut,

Merupakan anugrah Hyang Widhi,

Kembali ke alam yang sepi,

Tidak mengumbar nafsu duniawi,
yang bersifat kuasa menguasai.

Demikian materi singkat tentang Pupuh Pangkur dari Synaoo.com.

Semoga materi ini dapat membantu proses belajar sobat Synaoo dan pitutur luhurnya dapat bermanfaat.